Сүйемін Мағжан Жұмабаев

Сүйемін

Күлдей күңгірт шашы бар,

Тоқсан бесте жасы бар,

                        Көз дегенің – сұп-сұр көр.

Тасбиқ санап бүгіліп,

Жерге қарап үңіліп,

                         Көрше ауыр күрсінер,

Менің бір қарт анам бар,

Неге екенін білмеймін –

                          Сол анамды сүйемін.

Көзінде көк нұры жоқ,

Аузында жұмық жыры жоқ,

                           Жалынсыз, усыз құшағы,

Иірілмейді жыландай,

Сөзі де жоқ құрандай,

                            Білгені - қазан ошағы.

Жабайы ғана жарым бар,

Неге екенін білмеймін –

                             Сол жарымды сүйемін!

Ұйқы басқан қабағын,

Бастыра киген тымағын,

                                Жалқаулықты жар көрген.

Жүрген ескі заңымен,

Алдындағы малымен

                                 Бірге жусап, бірге өрген,

Алаш деген елім бар,

Неге екенін білмеймін –

                                 Сол елімді сүйемін!

Сағымы сайран құрады,

Бораны ұлып тұрады,

                                 Қыс-ақ кебін, жаз – сыры.

Орманы жоқ, шуы жоқ,

Тауы да жоқ, суы жоқ,

                                 Мәңгі өлік сахрасы.

Сарыарқа деген жерім бар,

Неге екенін білмеймін –

                                 Сол арқамды сүйемін!