Алтын таққа лайықты жан жайында! (26.04.2015 жыл 01:30)

Жақын жүрек, жақын лүпіл жаныма,
жақын адам тегіме де бағыма
тумағанда мені тұрар ма едім,
желдей есіп, бүгін жетер ме едім?!
Лайықтауға ақ ананы тағына.

Даралайық, даналайық ананы.
Тізейікші қасиетін манағы.
Алтын таққа лайықты жан жайында
толғансам ба, осы көктем айында?»
Басы әне, төмен қарай санағы.

Ана өсіріп, ана баққан өзімді!
Аналардай көрмедім-ау төзімді!
«Шынымен бе, қалай өсіп кеткем?»-деп
сұрай берем жас баладай елпеңдеп
іштілерге көп шала мен көзімді.

Ойлап айтты, байлап айтты көп сөзді.
Ескермедік, тексермедік жыл озды.
Асыққандай Тынықтың тереңіне!
Малта тастай бір екі секірене
батып кетті тойдыра алмай бұл көзді.

Сол сөздері, «Еркем -деді, әлпешті».
Баз бір жерде «Көркем -деді, әлпетті».
Тына қалсам, ана үні құлаққа,
мына дархан, беу дәрия дүнияда,
сырлы дыбыс, нұрлы әуен әспетті.

Жан анамнан бесік бөлеу де естігем,
әлі күнге сол әуенді ес көрем.
Бал бөбегі бөлекше бөленген де,
төл бесігін тербетсе өлеңмен де,
бақ екенін әлі күнге ескерем.

Ана жаны, ана жаны балаға
асқар шыңы сірәдағы бола ма?
Күнім шығар? Биігінде болмаса,
өкпелесе, көңілі сәл толмаса
қалықтаған ақша бұлтқа балама.

Ана сондай! Ана деген аяулы.
Қылма алмадым мен қабағын қаяулы.
Керек етпей аналар асыл тақты
әлпештейді шикі өкпе баланы,
білмейді ол ақ сүтін де аяуды! Авторы: Тынысбек Гауһар Нұрланқызы